Γνωστοποίηση άρνησης γάμου κατά την ορισθείσα ημερομηνία - Προσβολή προσωπικότητας - ΕφΠειρ 259/2016

Αριθμός 259/2016

ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Δήμητρα Τσουτσάνη, Πρόεδρο Εφετών, Βασιλική Χάσκαρη και Μαρία Ανδρεοπούλου, Εισηγήτρια, Εφέτες, και από τη Γραμματέα ΔήμητραΠάλλα.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την 4η Ιουνίου 2015 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:

ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ:  ...ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας του δικηγόρου Γεωργίας Βαβλεκά.

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ...η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου  Δημητρίου Τσουμάκα.

Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 22.6.2009 και με αριθμ. εκθ. καταθ. 6404/2009  αγωγή της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 707/2014  απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.

Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου    ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών με την από 8.4.2014   και με αριθμ. εκθ. κατάθ. 291/2014  έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αρχικά η 19η.2.2015 και, μετά από αναβολή, αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση, από 8-4-2014 (291/2014), έφεση του ηττηθέντος εναγομένου, κατά της 704/2014 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε ερήμην του εναγομένου, κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, (495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ.1 περ β’, 516 παρ.1, 517 περ α΄, 518 παρ. 1, 520 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή τυπικά και κατ’ουσίαν και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, κατ’άρθρο 528 ΚΠολΔ, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και να ερευνηθεί η αγωγή, ως προς τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων.

Με την από 22-6-2009 (6404/2009) αγωγή της ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η ενάγουσα επικαλούμενη παράνομη και υπαίτια προσβολή της προσωπικότητάς της από την συμπεριφορά του εναγομένου, με τον οποίο διατηρούσε ερωτική σχέση από το Νοέμβριο του έτους 2006, και ο οποίος χωρίς λόγο προέβη στην αιφνιδιαστική ματαίωση του προγραμματισθέντος γάμου τους, κατά την ημέρα τέλεσης του μυστηρίου, στις 27-5-2007 και εν συνεχεία την εγκατέλειψε αβοήθητη, ενώ γνώριζε ότι κυοφορούσε το τέκνο τους, στη γέννηση του οποίου δεν παραβρέθηκε, ούτε τη συνέδραμε με οποιονδήποτε τρόπο, ζήτησε την καταψήφιση του τελευταίου στην προς αυτήν καταβολή του ποσού των 81.000€ - μετά τον νομότυπο ποσοτικό περιορισμό του αιτήματος, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής, ως αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την ανωτέρω σε βάρος της συμπεριφορά του. Η αγωγή αυτή είναι επαρκώς ορισμένη κατά το νόμο και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57,59, 914, 932, 340, 345, 346 ΑΚ, 359 ΠΚ και 176, 191παρ2 ΚΠολΔ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ουσίαν.

Από την ένορκη, ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, κατάθεση του μάρτυρος απόδειξης ...που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου, από την ένορκη, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατάθεση της μάρτυρος του εναγομένου...η εξέταση της οποίας είναι δυνατή μετά την, κατ’ άρθρον 528 ΚΠολΔ, εξαφάνιση της εκκαλουμένης, αλλά και κατ’ άρθρον 529παρ2 ΚΠολΔ, αφού κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δεν υπάρχει πρόθεση στρεψοδικία, καθώς και τη χωρίς όρκο εξέταση των διαδίκων, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά συνεδριάσεως αυτού του Δικαστηρίου, και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, για να χρησιμοποιηθούν είτε προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη, αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι γνωρίστηκαν στις 30-11-2006, στα πλαίσια εορταστικής εκδήλωσης κοινού τους φίλου. Η ενάγουσα διήνυε το 37ο έτος της ηλικίας της και δεν είχε δική της οικογένεια, ο δε εναγόμενος ήταν 29 ετών και είχε ένα ανήλικο τέκνο, 3 ετών, από εκτός γάμου σχέση του με άλλη γυναίκα. Οι διάδικοι, μετά την γνωριμία τους συνήψαν ερωτική σχέση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η διαπιστωθείσα, στις αρχές Φεβρουαρίου του έτους 2007, εγκυμοσύνη της. Ακολούθως ο εναγόμενος, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του στην τέλεση ενός γάμου, λόγω του ότι γνώριζε ελάχιστα την ενάγουσα, εντούτοις δέχτηκε να προχωρήσει στην τέλεσή του, λόγω της εγκυμοσύνης της. Για το λόγο αυτό άρχισε και η συμβίωση των διαδίκων, ενώ ο γάμος τους ορίστηκε για τις 27-5-2007. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, κατά τη οργάνωση μιας μικρής γιορτής δύο ημέρες πριν από την τέλεση του μυστηρίου και επ’ευκαιρία αυτού, ο εναγόμενος δέχθηκε πληροφορίες και σχόλια για την ενάγουσα, οι οποίες του δημιούργησαν εύλογες αμφιβολίες για την πατρότητα του κυοφορουμένου από αυτήν τέκνου καθώς και για τη σκοπιμότητα της τέλεσης του γάμου, ενόψει των νέων δεδομένων. Πρέπει δε να αναφερθεί, ότι μεταξύ των ατόμων που είχε καλέσει η ενάγουσα στο γάμο της, ήταν ένας άνδρας με τον οποίο διατηρούσε σχέσεις (είχε συνάψει αρραβώνα στο παρελθόν), ο οποίος μάλιστα «…μπαινόβγαινε στο σπίτι…», όπως η ίδια κατέθεσε στο παρόν Δικαστήριο, παρότι γνώριζε ότι ο εναγόμενος ήταν αντίθετος στο να διατηρεί επαφές μαζί του. Μετά δε από μία σύντομη συνομιλία που είχε ο εναγόμενος με την ενάγουσα, για το θέμα αυτό, αποφάσισε να μην προχωρήσει στην τέλεση του μυστηρίου, γεγονός που γνωστοποίησε τηλεφωνικώς στην ενάγουσα, το πρωί της ημέρας τέλεσης του γάμου, δηλαδή στις 27-5-2007. Το γεγονός αυτό υπήρξε ιδιαιτέρως σκληρό για την ενάγουσα, η οποία ευρισκόμενη σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, είχε την επιπλέον υποχρέωση να ενημερώσει το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον της (να σημειωθεί ότι μεταξύ των καλεσμένων ήταν και στενοί συγγενείς της, κάτοικοι εξωτερικού, οι οποίοι είχαν έλθει στη Ελλάδα) για την ξαφνική ματαίωση του γάμου της. Έκτοτε δε, ο εναγόμενος διέκοψε τη συμβίωσή του με την ενάγουσα και την εγκατέλειψε, χωρίς να ενδιαφερθεί για την πορεία της εγκυμοσύνης της και για τον τοκετό, ο οποίος έλαβε χώρα στις 26-10-2007, ενώ, μερικούς μήνες αργότερα έλαβε χώρα και η γέννηση ενός τρίτου τέκνου του εναγομένου, από τη γυναίκα με την οποία είχε αποκτήσει το πρώτο τέκνο του. Γνώριζε δε, ότι η ενάγουσα δεν εργαζόταν, δεν είχε οικονομικούς πόρους για να συντηρηθεί, ούτε ήταν δυνατόν να εργασθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Επίσης, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα αναγκάσθηκε να προβεί στην άσκηση αγωγής αναγνώρισης της πατρότητας του άρρενος τέκνου της, το οποίο, τελικώς αναγνωρίσθηκε ως τέκνο του εναγομένου, μετά τη διεξαγωγή ιατρικής πραγ/νης, δυνάμει της 4525/2012 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Ενόψει των ανωτέρω αποδειχθέντων, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα υπέστη από τη συμπεριφορά του εναγομένου ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει να της επιδικασθεί το ποσό των 8.000€. Το ποσό αυτό κρίνεται εύλογο, ενόψει των προαναφερθεισών συνθηκών τελέσεως της αδικοπραξίας, της ηλικίας των διαδίκων και της οικονομικής και κοινωνικής τους καταστάσεως (η ενάγουσα είναι άνεργη, επιδοτούμενη κατά καιρούς από τον ΟΑΕΔ, συντηρούμενη οικονομικώς από τη μητέρα της και διαμένει σε κατοικία της τελευταίας στα Ιωάννινα, μαζί με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ο δε εναγόμενος είναι μόνιμος υπάλληλος εταιρίας αστικών λεωφορείων, είναι πατέρας δύο ακόμη ανηλίκων τέκνων, με την μητέρα των οποίων συμβιώνει, ενώ το έτος 2008, προχώρησε στην πώληση διώροφης οικοδομής ιδιοκτησίας του, έναντι αναγραφομένου στο συμβόλαιο τιμήματος 190.000€). Τέλος, όσον αφορά τον ισχυρισμό του εναγομένου περί τοπικής αναρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου, ενόψει του ότι είναι μόνιμος κάτοικος Περιστερίου και όχι Αγ. Ιωάννη Ρέντη, όπως αναγράφεται στην ένδικη αγωγή, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, για το λόγο ότι η τελευταία κοινοποιήθηκε στη μόνη γνωστή διεύθυνση που γνώριζε η ενάγουσα δηλαδή αυτήν του τόπου εργασίας του εναγομένου, ο οποίος περιλαμβάνεται στους νομίμους τόπους επίδοσης της αγωγής (124παρ2, 129 ΚΠολΔ). Κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η κρινομένη αγωγή να γίνει μερικώς δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη και να καταδικασθεί ο εναγόμενος, που ηττήθηκε, σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (178παρ1, 193 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων, την από 8-4-2014 (291/2014), έφεση.

Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ ουσίαν.

Εξαφανίζει την 704/2014 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τακτική Διαδικασία).

Κρατεί την υπόθεση.

Δικάζει επί της από 22-6-2009 (6404/2009) αγωγής.

Δέχεται την αγωγή εν μέρει.

Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000)€, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής, μέχρις εξοφλήσεως.

Καταδικάζει τον εναγόμενο σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800)€.

Kρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 25η Φεβρουαρίου 2016  και δημοσιεύθηκε στις 20 Μαΐου 2016 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους  αυτών δικηγόρους.

    Η  ΠΡΟΕΔΡΟΣ                               Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

πηγή : dsanet