Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής από συναλλαγματική. Νέοι λόγοι ανακοπής μπορούν να προταθούν μόνο με πρόσθετο δικόγραφο και όχι με τις προτάσεις ή με το δικόγραφο της έφεσης κατά απόφασης απορριπτικής της ανακοπής ή με τους πρόσθετους λόγους εφέσεως. 72/2000 ΑΠ

72/2000 ΑΠ 

X.T. Αριθμός 72/2000 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Α` Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Βελλή - Αντιπρόεδρο, Ανδρέα Κατσίφα, Πέτρο Κακκαλή, Σπυρίδωνα Γκιάφη και Νικόλαο Γεωργίλη, Αρεοπαγίτες. ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 20 Δεκεμβρίου 1999, με την παρουσία και της Γραμματέως Αλεξάνδρας Χαραλάμπους, για να δικάσει μεταξύ: 

Της αναιρεσείουσας: ............................. Εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Λυκουργιώτη. 

Των αναιρεσιβλήτων : ..................... οι οποίοι δεν παραστάθηκαν. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 8-7-1992 ανακοπή των ήδη αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 138/1994 με την οποία παρέπεμψε τους ισχυρισμούς των ανακοπτόντων σε ιδιαίτερη συζήτηση και 3648/1995 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 2941/1998 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας αποφάσεως ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 7-12-1998 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, παραστάθηκε μόνον η αναιρεσείουσα, όπως αναφέρεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Γεωργίλης ανέγνωσε την από 20 Σεπτεμβρίου 1999 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την παραδοχή της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως και την καταδίκη των αντιδίκων στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Επειδή από τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες εκθέσεις επίδοσης 409B και 410Β /7.6.1999 του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Χρήστου Αντωνόπουλου αποδεικνύεται ότι επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης με πράξη ορισμού δικασίμου του Προέδρου του Τμήματος αυτού και κλήση προς συζήτηση για την δικάσιμο της 4.10.1999, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε από το πινάκιο για την παρούσα δικάσιμο, επιδόθηκε στους αναιρεσίβλητους με επιμέλεια του αναιρεσείουσας. Επομένως εφόσον οι αναιρεσίβλητοι αυτοί δεν εμφανίστηκαν κατά την εκφώνηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, ούτε κατέθεσαν, σύμφωνα με το άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ, δήλωση μη παράστασης κατά την παρούσα δικάσιμο, η συζήτηση της υποθέσεως προχώρησε νομίμως σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 576 παρ.1 ΚΠολΔ). Επειδή, κατά την παρ. 2 του άρθρου 585 του ΚΠολΔ, το έγγραφο της ανακοπής πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία που αναφέρονται στα άρθρα 118 έως 120, και τους λόγους της. Νέοι λόγοι ανακοπής μπορούν να προταθούν μόνο με πρόσθετο δικόγραφο που κατατίθεται στη γραμματεία του δικαστηρίου προς το οποίο απευθύνεται η ανακοπή, το δικόγραφο δε αυτό, κάτω από το οποίο συντάσσεται έκθεση, κοινοποιείται στον αντίδικο οκτώ τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συζήτηση. Από τις διατάξεις αυτές, που έχουν εφαρμογή και στην ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής (άρθρ. 632 παρ.1 ΚΠολΔ), προκύπτει ότι νέοι, μη περιεχόμενοι στο δικόγραφο της ανακοπής, λόγοι δεν είναι επιτρεπτό να προταθούν για πρώτη φορά με τρόπο διάφορο από τον οριζόμενο στο άρθρο 585 παρ. 2 εδ.β? του ΚΠολΔ, όπως με τις έγγραφες προτάσεις του ανακόπτοντος της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας δίκης, ή με το δικόγραφο της έφεσης κατά απόφασης απορριπτικής της ανακοπής, ή με δικόγραφο πρόσθετων λόγων έφεσης. Σε περίπτωση έκδοσης απόφασης απορριπτικής της ανακοπής χωρίς να έχουν προταθεί νέοι λόγοι κατά την ανωτέρω ειδική διάταξη, η πρόταση τέτοιων λόγων είναι παραδεκτή μόνο αν ανακύψει, ύστερα από άσκηση σε ένδικου μέσου, διαδικαστικό στάδιο νέας εκδίκασης της ανακοπής και εφόσον η πρότασή τους γίνει με πρόσθετο δικόγραφο κατατιθέμενο στη γραμματεία του δικαστηρίου ενώπιον του οποίου εκκρεμεί ήδη η ανακοπή, όπως ορίζει το άρθρο 585 παρ. 2 εδ. β? του ΚΠολΔ. Εξάλλου, κατά το άρθρο 559 αριθ.8 ΚΠολΔ, λόγος αναίρεσης ιδρύεται και όταν το δικαστήριο παρά το νόμο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στη έκβαση της δίκης. Πράγματα κατά την έννοια της διάταξης αυτής είναι οι πραγματικοί ισχυρισμοί, οι οποίοι νομίμως προτεινόμενοι, στηρίζουν κατά το νόμο αυτοτελή αίτηση ή ανταίτηση των διαδίκων (αγωγή, ένσταση, ανακοπή, ένδικο μέσο). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το δικόγραφο της ανακοπής, την οποία δέχθηκε το Εφετείο ύστερα από εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης και ακύρωσε την ανακοπτόμενη από συναλλαγματικές διαταγή πληρωμής, οι αναιρεσίβλητοι- ανακόπτοντες δεν προέβαλαν ως λόγο ανακοπής την καταχρηστική από την αναιρεσείουσα-καθής άσκηση του δικαιώματός της για έκδοση διαταγής πληρωμής, αλλά τρεις άλλους λόγους (εξάρτηση της απαίτησης από αίρεση, ένσταση αχρεωστήτου και ένσταση συμφωνίας ακύρωσης των τίτλων) και μόνο αφηγηματικά στο παρατιθέμενο ιστορικό ανέφεραν (χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένο αίτημα) για κατάχρηση δικαιώματος της αναιρεσείουσας-καθής, που επιστηριζόταν στο ότι αυτή είχε λάβει τις επίμαχες συναλλαγματικές αποδοχής τους ως εγγύηση δανείου που είχε χορηγήσει στην κατασκευάστρια εταιρία και στον ίδιο τον Στ. Αλευρίδη και το οποίο δάνειο είχε επιπρόσθετα διασφαλιστεί με εμπράγματη ασφάλεια σε ακίνητα της ιδιοκτησίας τους, ότι γνώριζε ότι οι συναλλαγματικές αποτελούσαν μέρος τιμήματος πώλησης διαμερίσματος που τελούσε υπό αίρεση, καθώς και ότι ο Στ. Αλευρίδης είχε συμφώνησει να τους επιστρέψει τις συναλλαγματικές έχοντας διακανονίσει την πληρωμή τους με αυτή και ότι η αναιρεσείουσα, παρότι γνώριζε το παραπάνω ιστορικό όπως επίσης, από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του τύπου, ότι η όλη ιστορία δεν ήταν τόσο καθαρή, εντούτοις προχώρησε στην έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής. Επομένως το Εφετείο με το να δεχθεί τον προαναφερόμενο λόγο ανακοπής και να επιστηρίξει μάλιστα την κρίση του για καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της αναιρεσείουσας- καθής προς έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής σε διάφορους από τους ανωτέρω, αφηγηματικά έστω αναφερόμενους στην ανακοπή, πραγματικούς ισχυρισμούς (ήτοι σε παροχή σταθερά στους αναιρεσίβλητους- ανακόπτοντες μη ανταποκρινόμενων στην πραγματικότητα πληροφοριών για φερεγγυότητα του Στ. Αλευρίδη και των εταιριών του, εμμονή στην είσπραξη της απαίτησής της αναιρεσείουσας από αυτούς παρά την υπερκάλυψή της με αξιόχρεες εμπράγματες ασφάλειες, ενημέρωση της αναιρεσείουσας από τους ανακόπτοντες για τη σε βάρος τους απάτη), που δεν είχαν νόμιμα προταθεί (με την ανακοπή ή με δικόγραφο πρόσθετων λόγων, κατ? άρθρο 585 παρ.2 ΚΠολΔ) και ασκούσαν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ.8 ΚΠολΔ, κατά τους βάσιμους πρώτο, δεύτερο και τρίτο (κατά το τρίτο μέρος του) λόγους της αναίρεσης. Επομένως πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση, σύμφωνα με το άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ, στο ίδιο Εφετείο που εξέδωσε την αναιρούμενη απόφαση, η σύνθεση του οποίου από άλλους δικαστές είναι δυνατή. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Αναιρεί την απόφαση 2941/1998 του Εφετείου Αθηνών. Παραπέμπει την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο πιο πάνω Εφετείο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές. Και Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στη δικαστική δαπάνη της αναιρεσείουσας, την οποία ορίζει σε τριακόσιες χιλιάδες (300.000) δραχμές. Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 11.1.2000 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του στις 18 Ιανουαρίου 2000.

 Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής από συναλλαγματική. Νέοι λόγοι ανακοπής μπορούν να προταθούν μόνο με πρόσθετο δικόγραφο και όχι με τις προτάσεις ή με το δικόγραφο της έφεσης κατά απόφασης απορριπτικής της ανακοπής ή με τους πρόσθετους λόγους εφέσεως. 72/2000 ΑΠ