Αξιότιμοι κ. Συνάδελφοι,
α) Σύντομη (ιστορική πλέον) αναδρομή.
1. Ωσάν δημόσιοι λειτουργοί ή καλύτερα συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης αποδεχθήκαμε (δια της ανικανότητας των ηγεσιών μας) σχεδόν άκριτα και μέσω "χλιαρών" και δίχως αποτέλεσμα αντιδράσεων την αντιμετώπισή μας από το Κράτος ως "εμπόρους", δια της επιβολής στις παρεχόμενες Υπηρεσίες μας του γνωστού Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, σε ποσοστό μάλιστα 23%. Δεν εξηγήσαμε βέβαια, και ιδίως οι Συνδικαλιστικές μας Ηγεσίες ως όφειλαν, στον απλό πολίτη και ευρύτερα στην Κοινωνία ότι αυτό το μέτρο ουσιαστικά βάλλει κατ' αυτών καθότι, ως γνωστόν, οι αποδέχοντες τις Υπηρεσίες (εντολείς) είναι υποχρεωμένοι να μας καταβάλλουν το συγκεκριμένο ποσό κι ημείς απλά να το αποδώσουμε.
Αποτέλεσμα: Οι εντολείς μας και ειδικά οι οικονομικά αδύναμοι επιβαρύνθηκαν σε κάθε παρεχόμενη εξ' ημών υπηρεσία με 23% επί της αμοιβής μας.
Το εξηγήσαμε αυτό στην Κοινωνία;
2. Ωσάν συλλειτουργοί της Θέμιδος και υπερασπιστές του Δικαίου ανεχθήκαμε, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, την κατακόρυφη αύξηση στις τιμές των Παραβόλων που καταβάλλονται από τους εντολείς-πολίτες σχεδόν για κάθε κατάθεση ενδίκου μέσου αλλά και κυρίως προς έκδοσιν αποφάσεως επί συζητηθείσας υποθέσεώς των. Κατακόρυφη αύξηση δηλαδή των παραβόλων που ως μόνο αποτέλεσμα παράγει το "φαινόμενο" της προβληματικής προσφυγής του πολίτη (και ειδικά του αδύναμου οικονομικά) στη Δικαιοσύνη. Για παράδειγμα: Η κατάθεση μιας έφεσης στα πολιτικά δικαστήρια απαιτεί σήμερα παράβολο 200 ευρώ. Πριν δύο χρόνια, παράβολο δεν απαιτούνταν. Η κατάθεση μιας μήνυσης απαιτεί σήμερα έξοδα 168 ευρώ. Πριν δύο χρόνια ήταν 20 ευρώ. Το αγωγόσημο στοιχίζει πάνω από δύο φορές σε σχέση με το 2012. Το χαρτόσημο υπέρ ΤΑΧΔΙΚ κοστίζει 2 και 3 ευρώ. Πριν κόστιζε μισό ευρώ. Άραγε μπορεί να υπάρχουν σήμερα αφελείς πολίτες, που πιστεύουν ότι στόχος της απελευθέρωσης του δικηγορικού επαγγέλματος, είναι η μείωση του κόστους προσφυγής στη δικαιοσύνη; Στην πραγματικότητα οι πολίτες δεν είναι αφελείς. Παραπληροφορημένοι είναι ή καλύτερα εντελώς α-πληροφόρητοι/μη πληροφορημένοι.
Αποτέλεσμα: Οικονομική επιβάρυνση του απλού πολίτη κατά μέσο όρο σε ποσοστό 100% και πάνω, για άσκηση οιουδήποτε ενδίκου μέσου και βοηθήματος και κυρίως για έκδοση αποφάσεως επί υποθέσεώς του.
Το εξηγήσαμε αυτό στην Κοινωνία;
3. Ωσάν Συλλειτουργικοί της Θέμιδος και "διάκονοι" του Δικαίου σιωπήσαμε επικίνδυνα (ίσως δε και "ύποπτα") στις αυθαιρεσίες και στις παντελώς παράνομες συμπεριφορές Συναδέλφων που μετείχαν/εργάζονταν -με εξευτελιστικούς μισθούς- (κι εξακολουθούν να εργάζονται) στις λεγόμενες "Δικηγορικές - Εισπρακτικές εταιρείες", που κατά καταφανή και πρόδηλα παράνομο και αντιδεοντολογικό τρόπο εκβίαζαν και απειλούσαν τους οφειλέτες επί καθημερινής βάσεως. Μόλις προ 5 ημερών πληροφορήθηκα ότι ο νυν Πρόεδρος του Δ.Σ. Αθηνών (προς τιμήν του, έστω και πολύ καθυστερημένα) προέβη στο αυτονόητο: Να προσθέσει στον Κώδικα Δεοντολογίας των Δικηγόρων, με τη μορφή ελεγκτέου πειθαρχικού παραπτώματος, την παράνομη αυτή "συμπεριφορά" Δικηγόρου ή μέλους Δικηγορικής-Εισπρακτικής Εταιρείας.
Αποτέλεσμα: Υπό την απειλή και τον εκβιασμό των ως άνω, οι δανειολήπτες- οφειλέτες κατέβαλλαν ποσά στις συγκεκριμένες εταιρείες που σε καμία περίπτωση δεν αναλογούσαν στην πραγματική τους οφειλή, ήτοι επιβαρύνθηκαν τόκων, "εξόδων" και φυσικά προμηθειών. Το εξηγήσαμε εγκαίρως αυτό στην Κοινωνία; Ή έστω ζητήσαμε ένα συγγνώμη από τους πολίτες ή δικαιολογήσαμε σ' αυτούς τη μη έγκαιρη αλλά χρονικά καθυστερημένη θεσμική μας παρέμβαση;
-Δεν σκοπεύω καν να ομιλήσω για τις μη αναλογικές (εξοντωτικές ειδικά για τους Νέους Συναδέλφους) ασφαλιστικές εισφορές μας, την φορολόγησή μας με ποσοστό 26% από το πρώτο ευρώ, τη διαμεσολάβηση (γιατί είναι θέμα οπτικής), για την ουσιαστική διάλυση των ασφαλιστικών και υγειονομικών μας Ταμείων (από το περίφημο PSI), την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής μας, την κατάργηση της υποχρεωτικής παραστάσεως στα συμβόλαια (παρά το γεγονός ότι έχουν ήδη παρατηρηθεί "λάθη" εις βάρος κάποιου εκ των συμβαλλομένων, από τη μη παράστασή μας) κλπ. διότι όλα τα ανωτέρω αποτελούν ουσιαστικά συντεχνειακό μας πρόβλημα και αν εξαιρέσουμε τη διαμεσολάβηση και την κατάργηση της υποχρεωτικής παραστάσεώς μας στα συμβόλαια δεν «αφορούν» την Κοινωνία και τους εντολείς μας.
β) Παρόν Νομοσχέδιο του Νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Μελετώντας το υπό κρίσιν Νομοσχέδιο και με το φτωχό μου νομικό μυαλό συγκράτησα και απομόνωσα τις δύο κυρίαρχες προωθούμενες «εκτοξευόμενες ρουκέτες» εις βάρος του οικονομικά αδύναμου πολίτη -και της Κοινωνίας εν τέλει- και υπέρ των οικονομικά επιφανέστερων και δυνατών, που δεν διστάζω (επί τη ευκαιρία) να τους κατονομάσω: Μεγάλες Δικηγορικές Εταιρείες, Δημόσιο, Τραπεζικά Ιδρύματα κλπ.
1. Καταργώντας την εμμάρτυρη απόδειξη, δηλαδή την εξέταση μαρτύρων στο Πολιτικό ακροατήριο, δεν προωθείται σε καμία περίπτωση η χιλιοειπωμένη επιτάχυνση της Δικαιοσύνης (στόχευση -λεκτική μόνο- του Υπουργείου μας). Το μόνο που προωθείται, από νομικής πλευράς, είναι η κατακόρυφη αύξηση του κινδύνου έκδοσης αδίκων δικαστικών αποφάσεων, με συνέπεια να απειλούνται πλέον ευθέως και με τον πιο απόλυτο τρόπο στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό πρέπει να καταστεί σαφές στο ευρύ κοινό. Με λίγα λόγια καταστρατηγείται η Δικονομική αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως των διαδίκων, η οποία απορρέει από την συνταγματική επιταγή της αρχής της ισότητας. Ταυτόχρονα καταργώντας την εμμάρτυρη απόδειξη ουσιαστικά καταργείται και η βασική αρχή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, αυτή της διάθεσης-συζήτησης και πλέον θα εφαρμοσθεί, εμμέσως πλην σαφώς, το λεγόμενο "ανακριτικό σύστημα" που χαρακτηρίζει τις Διοικητικές Δίκες. Δηλαδή οι διαφορές μεταξύ ιδιωτών (πολιτικές δίκες) θα διέπονται από το ανακριτικό σύστημα που διέπει τις δημόσιες διαφορές. Ομιλούμε, δηλαδή, πλέον για κατάφωρη παραβίαση του Συντ/τος.
Τέλος, οφείλουμε ως Νομικοί να επισημάνουμε το γεγονός ότι οι εντολείς μας-πολίτες θα επιβαρύνονται με επιπλέον έξοδα αφού πλέον η λήψη ενόρκου βεβαιώσεως θα "ανθίσει", όπως θα αυξηθούν και οι προδικαστικές αποφάσεις (με τις οποίες θα διατάσσεται η εξέταση μαρτύρων στο ακροατήριο), με συνέπεια να επιτυγχάνεται το ακριβώς αντίθετο (από την υπουργική στόχευση), ήτοι η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης.
2. Με την παρούσα προωθούμενη τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επιχειρείται η ουσιαστική συρρίκνωση των δικαιωμάτων των οφειλετών, οι οποίοι μάλιστα θα βρίσκονται σε "προχωρημένο" δικονομικό στάδιο (αυτό της αναγκαστικής εκτελέσεως). Πιο συγκεκριμένα, δια του υπό κρίσιν Νομοσχεδίου, προβλέπεται η δυνατότητα να εκπλειστηριασθεί το οιοδήποτε ακίνητο ακόμα και στο 1/3 της αξίας του και μάλιστα αυτό θα γίνεται στο τρίτο στάδιο διενέργειας πλειστηριασμού, ενώ μέχρι σήμερα ισχύει το 1/2 για το "έσχατο" στάδιο πλειστηριασμού. Είναι νομίζω πασιφανές και δε «σηκώνει» και πολλών ερμηνειών για το ποιος επωφελείται άμεσα από αυτή τη ρύθμιση.
γ) Συμπέρασμα-Ερώτημα.
Συνελόντι ειπείν, θα επιτρέψουμε δι’ ακόμη μια φορά να ψηφισθεί ένα Νομοσχέδιο το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποσκοπεί στην -λεκτική τουλάχιστο- Υπουργική στόχευση, ήτοι την επιτάχυνση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών και παράλληλα αποτελεί ένα Νομοσχέδιο που καταπατά στοιχειώδη Δικονομικά και Συντ/κά δικαιώματα του απλού πολίτη; Ή θα προστατέψουμε –έστω για μια από τις ελάχιστες φορές- τα συμφέροντα και τα στοιχειώδη δικαιώματα του μέσου Έλληνα πολίτη και ευρύτερα της Κοινωνίας; Επίσης θα εξηγήσουμε –για μια απ’ τις ελάχιστες φορές- πειστικά και με επιχειρήματα στον Κόσμο ότι το παρόν Νομοσχέδιο στρέφεται ουσιαστικά εναντίον του και όχι εναντίον της πλαϊνής οπής του παντελονιού μας, ήτοι στις συντεχνειακές μας (ιδιοτελείς φατριακά) στοχεύσεις;
Στο «χέρι» μας, λοιπόν, επαφίεται, το να αποδείξουμε και να καταδείξουμε, ως Συλλειτουργοί της Θέμιδας, στο σύνολο του Ελληνικού Λαού και Κοινωνίας ότι στόχος του συγκεκριμένου Νομοσχεδίου είναι πρωτίστως η αποδυνάμωση των δικαιωμάτων του κοινωνικού συνόλου και δευτερευόντως η στοχευμένη –πλέον- εξόντωση του κλάδου μας. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Κόσμος θα το καταλάβει και θ’ ακολουθήσει, αρκεί πρώτοι ημείς να αντιληφθούμε επακριβώς το τι επιχειρείται και έπειτα να τους το εξηγήσουμε (με νομικά επιχειρήματα) απλά και τεκμηριωμένα.
Τέλος οφείλω να τονίσω πως ο ενδεδειγμένος τρόπος αντίδρασης είναι –κατά την ιδική μου ταπεινή άποψη- αυτός που προτείνεται από τον δυναμικό και έξοχο Συνάδελφο και Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου, κο Γεώργιο Μπέσκο, που σημειωτέον ήταν ο πρώτος Πρόεδρος Δ.Σ. που ανέδειξε και εναντιώθηκε (επαρκώς αιτιολογημένα) στα συγκεκριμένα σημεία επί του Νομοσχεδίου αυτού, εδώ και πολλούς μήνες.
Πάτρα, 19.11.2014.
Μετ’ Εκτιμήσεως και Συναδελφικούς Χαιρετισμούς,
Ένας Νέος Συνάδελφος
Λυσίας Ι. Χριστοδουλόπουλος
Δικηγόρος Πατρών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου